Getuigenis
Op een speciaal voor mannen belegde avondsamenkomst, waarop Hyde de Bijbelstudie zou geven, kwam hij – tegen zijn gewoonte in – te laat. Eerst bleef hij een tijd rustig zitten, waarna hij begon te spreken. ‘Broeders,’ zei hij, ‘ik heb de afgelopen nacht niet geslapen en vandaag nog geen voedsel gebruikt. Ik heb een geweldige strijd met God gestreden. Ik werd mij ervan bewust dat ik hier moest komen om over bepaalde dingen mijn getuigenis te geven, maar ik verzette mij. Pas enige ogenblikken geleden was ik bereid te gehoorzamen en nu wil ik u doorgeven wat God aan mij heeft gedaan.’ Hij vertelde heel eenvoudig en duidelijk over de wanhopige strijd, die hij had gestreden tegen een bepaalde zonde en hoe de Heere hem de overwinning had gegeven. Hij sprak nauwelijks twintig minuten, ging weer zitten en vroeg de mannen met elkaar in gebed te gaan. De een na de ander stond op. Er werden zonden beleden die de meesten onder hen nog nooit hadden horen noemen. Steeds meer zonden werden beleden, er werd boete gedaan. De harten werden ontsloten voor de komende opwekking. Door de gehoorzaamheid van één man, werden de sluizen geopend van de zegen voor velen, een zegen die tot in de verste uithoeken van India zou doordringen.
‘Een last op ons hart’
In het voorjaar van 1905 hield de gebedsgroep haar tweede samenkomst. Het waren weer de drie vrienden en een kleinere groep medewerkers, die bijeenkwamen voor gebed. Een van de deelnemers meldde: ‘God legde de last van een in zonden verloren wereld op ons hart. We mochten in zekere mate deel hebben aan het lijden van Christus.’ John Hyde had ook nu de leiding van de Bijbelstudies voor de zendelingen. Als onderwerp koos hij: ‘De Heilige Geest’. Met grote ernst stelde hij de aanwezigen de vraag: ‘Is de Heilige Geest reeds de eerste Persoon op uw kansel, geeft u Hem bewust voorrang als u spreekt? Gij, leraren van het Woord, bidt u als er moeilijke vragen zijn om de leiding van de Heilige Geest, Die getuige was van het gehele leven van Christus hier op
aarde?’
De volgende dag was er geen nieuwe boodschap, en de dag erna ook niet. Iedereen wist: God wacht tot we de eerste les hebben geleerd en bereid zijn om de Heilige Geest de plaats te geven die Hem toekomst. De uitwerking was voor allen om nooit te vergeten. Hoewel Hyde één van de leiders van de conferentie was, hield hij zich bijna onafgebroken afzijdig en bleef hij in gebed.
Ongetwijfeld werd hij door een bijzondere Goddelijke kracht staande gehouden. Men zag aan de glans op zijn gezicht dat de in hem wonende Christus zijn zwakke lichaam versterkte. Door deze Goddelijke tegenwoordigheid bogen zich harten en werden tijdens zijn spreken zielen verbroken als bomen door een storm. Dan kwamen er onder tranen bekentenissen van zonden los. Maar als men vergeving had gevonden, volgde grote vreugde. Sommige deelnemers bleven tijdens de conferentie de hele nacht door
bidden.
Zijn collega’s maakten zich zorgen over zijn zwakke gezondheid. Door zijn intense gebedsleven sloeg hij regelmatig maaltijden over en sliep hij weinig. Maar de Heere gaf hem kracht, zo getuigde hij. En hij kon niet anders, hij moest bidden, vanwege de gebedslast die de Heere in zijn hart had gelegd.